Η 27η Οκτωβρίου είναι μια σημαντική ημέρα για την Εργοθεραπεία καθώς η Παγκόσμια Ομοσπονδία Εργοθεραπευτών (World Federation of Occupational Therapists-WFOT), μέλος της οποίας είναι και το Μητροπολιτικό Κολλέγιο, έχει ορίσει αυτή την ημερομηνία για την προώθηση αυτής της επιστήμης και τον εορτασμό για τη συνεισφορά της, καθώς και την ενημέρωση για το επάγγελμα του εργοθεραπευτή σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Το Μητροπολιτικό Κολλέγιο, προσφέροντας προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών πάνω στα γνωστικά αντικείμενα της Εργοθεραπείας και της Αποκατάστασης αντίστοιχα, και με πλούσιο ερευνητικό έργο και ενδιαφέρον για την επιστήμη, έχει μια δυναμική παρουσία στον κλάδο.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εργοθεραπείας (World Occupational Therapy Day), η Κατερίνα Αρανίτη, ο Άγγελος Μαντάς και ο Μάριος Νικολόπουλος, 3 απόφοιτοι του προγράμματος BSc (Hons) Occupational Therapy εξηγούν πόσο πολύτιμη ήταν η εμπειρία των σπουδών τους στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο, τόσο για τη διαμόρφωση των ερευνητικών ενδιαφερόντων και τη συνέχεια των σπουδών τους, όσο και για τη στοχοθεσία και τα όνειρά τους για το μέλλον!
Τι σε έκανε να πεις «θέλω να σπουδάσω Εργοθεραπεία»;
Μάριος Νικολόπουλος (Μ.Ν):
Πρόκειται για έναν κλάδο της υγείας που επιτρέπει στον θεραπευτή να παρέμβει στο άτομο ολιστικά, λαμβάνοντας υπόψιν πολλούς και διαφορετικούς τομείς της ζωής του. Μέσω της Εργοθεραπείας θα μπορούσα να συνεισφέρω ώστε αυτά τα άτομα να έχουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Κατερίνα Αρανίτη (Κ.Α.):
Η Εργοθεραπεία έχει μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Έτσι, ασχολείται άμεσα με μία πληθώρα ατόμων που χρειάζονται ειδική υποστήριξη “people in need of special support”, χωρίς να εστιάζει μόνο σε ένα ιατροκεντρικό μοντέλο. Η συνεισφορά της σε ένα ατέρμονο ρεπερτόριο ανθρώπινων έργων στους τομείς της Αυτοφροντίδας, Παραγωγικότητας και Ελεύθερου Χρόνου, ήταν ακόμα ένας παράγοντας που έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Από μικρή ηλικία είχα καταλάβει ότι η προσφορά προς τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, ήταν κάτι που με εξέφραζε ιδεολογικά.
Λόγω και της αυξημένης ενσυναίσθησης που νιώθω ότι έχω -ιδιαίτερα προς τα παιδιά- συνειδητοποίησα ότι η Εργοθεραπεία είναι το επάγγελμα που θέλω να εξασκήσω αλλά και να εξελιχθώ.
Άγγελος Μαντάς (Α.Μ.):
Προσωπικά, η αλληλοκατανόηση και η ενσυναίσθηση είναι δύο από τις βασικές αρχές μου. Έτσι, η ιδέα συναναστροφής με ανθρώπους που έχουν ανάγκη από υποστήριξη ήταν αρκετά δελεαστική. Η ολιστική προσέγγιση του επαγγέλματος της Εργοθεραπείας στους 3 πυλώνες της ανθρώπινης καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής (Αυτοφροντίδα, Παραγωγικότητα, Αξιοποίηση Ελεύθερου Χρόνου) με έκανε να αισθανθώ ότι είναι ένα επάγγελμα καινοτόμο, ανθρωποκεντρικό, σύγχρονο και απαραίτητο για την κοινωνία μας. Σήμερα, 6 χρόνια μετά, αισθάνομαι ευγνώμων για την απόφαση μου.
Οι απόφοιτοι Εργοθεραπείας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου Μάριος Νικολόπουλος, Κατερίνα Αρανίτη και Άγγελος Μαντάς.
Γιατί επιλέξατε το Μητροπολιτικό Κολλέγιο για τις προπτυχιακές σπουδές σας;
Μ.Ν.: Ήταν η πρώτη μου επαφή με τον χώρο της Εργοθεραπείας και εδώ μίλησα με ανθρώπους που με βοήθησαν να καταλάβω και να τους εμπιστευθώ για την εξέλιξη μου ως φοιτητής και μετέπειτα ως επαγγελματίας.
Α.Μ.: Το πρόγραμμα Εργοθεραπείας που προσφέρει το Μητροπολιτικό Κολλέγιο εστιάζει κυρίως στην συμμετοχή και την ποιότητα ζωής των ατόμων, αποκλίνοντας από τον ιατροκεντρικό άξονα σκέψης και πρακτικής. Θεωρώ αυτό είναι που με κέρδισε.
Κ.Α.: Θα συμφωνήσω. Είναι ένα πρόγραμμα που ευνοεί την ανάπτυξη κριτικής σκέψης του φοιτητή, αποφεύγοντας την τυπική αποστήθηση και επενδύοντας σε μία πιο βαθιά και ουσιαστική εκπαίδευση. Επίσης, ο συνεχής αναστοχασμός μέσα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με βοήθησε και με βοηθά ακόμα στη συλλογιστική σκέψη, μεταπτυχιακή αλλά και πρακτική μου πορεία.
Σπουδάζοντας Εργοθεραπεία, πώς σας φάνηκε αυτή η επιστήμη, στην πράξη;
Κ.Α.: Έχοντας έρθει σε επαφή και με το θεωρητικό και με το πρακτικό κομμάτι της Εργοθεραπείας, συνειδητοποιώ πως μπορούν να απέχουν πολύ μεταξύ τους. Μέσα από τις, μέχρι στιγμής, πρακτικές μου εμπειρίες, θα ήθελα να υπογραμμίσω την σημασία της διεπιστημονικής συνεργασίας, καθώς παίζει καταλυτικό παράγοντα στην αποτελεσματική προσέγγισή μας γι’ αυτούς τους ανθρώπους.
Α.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι, όπως σε όλους τους τομείς της ζωής, έτσι και η Εργοθεραπεία διαφέρει στην πράξη από τη θεωρία. Είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψιν το πλαίσιο και το περιβάλλον στο οποίο εξασκείς το επάγγελμα, αν π.χ. είναι επαρκές σε εξοπλισμό, εξειδικεύσεις, συνεργασία με φορείς και άτομα.
Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα σπουδών BSc (Hons) Οccupational Therapy του Μητροπολιτικού Κολλεγίου, συνεχίσατε και οι 3 τις σπουδές σας σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο Jönköping University, στη Σουηδία. Ποια είναι η εξειδίκευσή σας;
Κ.Α.: Το μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Interventions in Childhood” του Jönköping University βασίζεται στη συμμετοχή των παιδιών με ειδικές ανάγκες “children in need of special support”, τη σημαντικότητα του περιβάλλοντός τους και κυρίως της οικογένειας, καθώς επίσης και στη συστημική θεωρία και στα ολιστικά μοντέλα για παρεμβάσεις.
Μ.Ν.: Το ίδιο και εγώ. Συνέχισα τις σπουδές μου στο διεπιστημονικό πρόγραμμα του Jönköping University που εξειδικευόταν σε μεθόδους παρέμβασης σε παιδιά και εφήβου, ακολουθώντας την εξειδίκευση “Disability sciences”.Α.Μ.: Κατά την διάρκεια της διετούς φοίτησής μου συμμετείχα σε δύο ερευνητικά project εκ των οποίων μία εμπειρική μελέτη (empirical study) η οποία δημοσιεύθηκε μέσω της βάσης δεδομένων του πανεπιστημίου. Ο τομέας στον οποίο εξειδικεύτηκα είναι η συμμετοχή των παιδιών με ειδικές ανάγκες (children in need of special support), μοντέλα πρακτικής για παρεμβάσεις και η λειτουργεία και ο ρόλος της οικογένειας στην θεραπευτική διαδικασία.
Πώς οι προπτυχιακές σπουδές σε ένα πρόγραμμα σπουδών βρετανικού πανεπιστημίου επηρεάζουν την προσαρμογή στο σύστημα εκπαίδευσης μιας ξένης χώρας;
Α.Μ.: Οι βάσεις που πήρα από το πρόγραμμα σπουδών του Μητροπολιτικού με βοήθησαν να κατανοήσω και να εξελιχθώ σε μεγαλύτερο βαθμό με τα εφόδια που μου προσφέρθηκαν από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Οι καθηγητές μου με έμαθαν να αναζητώ σωστά, οργανωμένα και με πειθαρχία τη γνώση και να σκέφτομαι ολιστικά. Επίσης, με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω από νωρίς τη σημασία της διεπιστημονικότητας και της καλής συνεργασίας μεταξύ των επαγγελματιών υγείας προκειμένου να επιτευχθεί το ζητούμενο που δεν είναι άλλο από την συμμετοχή των ατόμων στην κοινότητα.
Μ.Ν.: Το γεγονός ότι η φοίτηση μου στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο ήταν κυρίως στα Αγγλικά με βοήθησε να αποκτήσω ευχέρεια και να μπορώ να αποδώσω καλύτερα και στο μεταπτυχιακό που, επίσης, ήταν στα Αγγλικά.
Κ.Α.: Στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο έχτισα γερές βάσεις ώστε να ανταπεξέλθω όσο το δυνατόν καλύτερα σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα υψηλού επιπέδου. Προσωπικά, με βοήθησε πολύ στη συλλογιστική σκέψη, στη σωστή αναζήτηση έγκυρων μελετών, στην ακαδημαϊκή γραφή και στη δομή που πρέπει να έχει μια ολοκληρωμένη μελέτη.
Για ποιο γεγονός της -μέχρι στιγμής- ακαδημαϊκής σας πορείας νιώθετε περισσότερη υπερηφάνεια;
Κ.Α.: Για τη δημοσίευση δύο πτυχιακών, ενός systematic literature review και ενός empirical study μέσα από το μεταπτυχιακό μου. Μια από τις πρώτες, όμως, εμπειρίες που με έκαναν να νιώσω περήφανη ως Εργοθεραπεύτρια ήταν ότι η ευκαιρία που μου έδωσε το Κολλέγιο να κάνω κλινική άσκηση σε προσφυγικό camp και, ύστερα, να παρουσιάσω την εμπειρία μου στο συνέδριο της ENOTHE στην Πορτογαλία και να τη δημοσιεύσω στο επιστημονικό περιοδικό “OT News”.
Μ.Ν.: Για τη συγγραφή των δύο μεταπτυχιακών ερευνών μου! Όσο για το κομμάτι των προπτυχιακών σπουδών μου, μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες ήταν η παρουσία μου στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Εργοθεραπείας της ENOTHE, στη Βουλγαρία. Εκεί, μαζί με μια ομάδα συμφοιτητών μου συμμετείχαμε ως ομιλητές, κάνοντας παρουσίαση με θέμα την αυτοκτονία. Μοναδική εμπειρία.
Α.Μ.: Και στα δύο πλαίσια σπουδών, κατάφερα, με τη στήριξη των καθηγητών μου, να ξεπεράσω τα όρια μου, να θέτω συγκεκριμένους στόχους, να αναζητώ κριτικά την γνώση, να σκέφτομαι ολιστικά και διαρκώς να εξελίσσομαι. Παράλληλα, είμαι περήφανος για την επιτυχή ολοκλήρωση και δημοσίευση της έρευνας μου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Η έρευνα για εμένα αποτελούσε μεγάλη πρόκληση, μέσα από την οποία έψαξα, έμαθα και εξελίχθηκα. Ήταν μια πολύ ευχάριστη και διασκεδαστική διαδικασία!
Ποια προσέγγιση/μοντέλο Εργοθεραπείας είναι αυτό που σας ιντριγκάρει περισσότερο;
Α.Μ.: Δύο μοντέλα στα οποία έχω εργαστεί σε ερευνητικό επίπεδο κι έχω προσπαθήσει να ενσωματώσω την Εργοθεραπεια είναι το “Collaboration problem solving model”, που οδηγεί τον επαγγελματία με τρόπο λογικό στην εξερεύνηση του προβλήματος ενώ μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η συμπερίληψη της οικογένειας σε όλη την διαδικασία. Παράλληλα, το “the family of participation related constructs (fPRC)” είναι ένα μοντέλο “θησαυρός” για την κατανόηση της συμμετοχής του ατόμου σε καταστάσεις ζωής, το οποίο μάλιστα προϋποθέτει τόσο την παρουσία του ατόμου, όσο και την εμπλοκή του.
Κ.Α.: Τόσο τα δύο παραπάνω μοντέλα, όσο και το “Person-Environment-Occupation Model” αποτελούν και για εμένα μεγάλες προκλήσεις και προσπαθώ να τα ενσωματώσω στην πρακτική μου.
Μ.Ν. : Η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι μια μέθοδος παρέμβασης που με ενδιαφέρει ως επαγγελματία. Παράλληλα, θα ήθελα να ασχοληθώ και να εξελιχθώ σε family-centred προσεγγίσεις, καθώς θεωρώ πως είναι πολύ βασικές για έναν Εργοθεραπευτή που δουλεύει με παιδιά και εφήβους.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου προγράμματος συνειδητοποίησα πως υπάρχουν πάρα πολλοί τομείς της Εργοθεραπείας προς περαιτέρω διερεύνηση και ειδικά στην Ελλάδα, όπου θεωρείται μια σχετικά “νέα” επιστήμη. Για παράδειγμα, το κομμάτι των προσφύγων αποτελεί σημαντικό πεδίο προς έρευνα και παρέμβαση.
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
Α.Μ.: Σε πρώτη φάση είναι η απόκτηση κλινικής εμπειρίας και η εφαρμογή των μέσων, των γνώσεων και των αρχών που κατέχω, καθώς και η δημιουργία ενός λειτουργικού μοντέλου. Στο μέλλον, θα ήθελα να συμβάλω σε μια έρευνα και να συνεχίσω σε κάποιο διδακτορικό πρόγραμμα σπουδών στοχεύοντας σε μια ακαδημαϊκή καριέρα.
Μ.Ν.: Σίγουρα θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τις ακαδημαϊκές γνώσεις που έχω σε πρακτικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, θα με ενδιέφερε να εξετάσω τις δυνατότητες που υπάρχουν για έναν Εργοθεραπευτή-ερευνητή, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία δεν έχει επενδύσει σε αυτό το κομμάτι όσο θα έπρεπε.
Κ.Α.: Η εφαρμογή των γνώσεων μου στην πράξη, η συνεχής εξέλιξη μου και εκμάθηση τρόπων παρέμβασης. Κάτι που επίσης θα με ενθουσίαζε ιδιαίτερα θα ήταν η συμβολή μου σε κάποιο ερευνητικό πρόγραμμα! Κάποια στιγμή στο μέλλον, με φαντάζομαι ως μέλος ομάδας θεραπευτών που ταξιδεύουν βοηθώντας ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς.
Oops! We could not locate your form.
MORE NEWS
